تاکسی‌های پرنده یا هواپیماهای بدون سرنشین، وسایل نقلیه هوایی هستند که بدون نیاز به خلبان یا اپراتور، مسافران را جابجا می‌کنند. این وسایل با استفاده از سیستم‌های هوشمند مسیر پرواز را خودکار تعیین و اجرا می‌کنند. برخی مانند هلی‌کوپتر عمود پرواز دارند و در فضاهای کوچک فرود می‌آیند، در حالی که برخی دیگر نیاز به باند فرودگاه دارند.
چرا تاکسی های پرنده می توانند آینده حمل و نقل را متحول کنند؟
تاکسی‌های پرنده مزایای متعددی دارند. نخست، این وسایل نقلیه قادرند زمان حمل و نقل را به طور قابل توجهی کاهش دهند و از ایجاد ترافیک در شهرها جلوگیری کنند. علاوه بر این، آن‌ها توانایی دسترسی به مناطق دورافتاده یا سخت‌گذر را دارند. همچنین، بسیاری از تاکسی‌های پرنده با استفاده از انرژی الکتریکی حرکت می‌کنند، که این امر منجر به کاهش آلودگی هوا و حفظ محیط زیست می‌شود.
چین در مسیر توسعه تاکسی های پرنده
چین یکی از کشورهای پیشرو در تولید و استفاده از حمل و نقل با تاکسی‌های پرنده است. شرکت EHang چین گواهینامه‌ای را در سال ۲۰۲۳ دریافت کرده است که به آن اجازه می‌دهد تا تاکسی‌های پرنده بدون سرنشین را به صورت تجاری در چین به کار بگیرد. این شرکت تعداد زیادی از تاکسی‌های پرنده را با ظرفیت دو نفر طراحی و ساخته است. این تاکسی‌های پرنده مجهز به سامانه هوشمند هستند که با استفاده از GPS ۵G و شبکه ابر، مسیر پرواز را تعیین و کنترل می‌کنند. این تاکسی‌های پرنده قادر به پرواز با سرعت حدود ۱۳۰ کیلومتر در ساعت هستند و حدود ۳۵ کیلومتر مسافت را طی می‌کنند. شرکت EHang قصد دارد تا تعداد بالاتری از تاکسی‌های پرنده را در شهرهای چین و دیگر کشورهای جهان عرضه کند.
نخستین تاکسی های پرنده ایران و چشم انداز حمل و نقل هوایی
ایران نیز در حال پژوهش و تولید تاکسی‌های پرنده است. دبیر ستاد توسعه فناوري های فضائي و حمل و نقل هوشمند معاونت علمی و فناوری ریاست جمهور اعلام کرده است که نخستین تاکسی‌های پرنده در مهرماه سال ۱۴۰۰ به آسمان ایران خواهند آمد. این تاکسی‌های پرنده با هواپیماهای فوق سبک با ظرفیت ۴ تا ۱۹ نفر کار خواهند کرد. این طرح قرار است در فرودگاه‌های کم تردد کشور اجرا شود و به مناطق دورافتاده و کم برخوردار خدمات رسانی کند. این طرح در دو فاز ابتدایی و نهایی قابل اجرا است و در صورت موفقیت، می‌تواند تحول بزرگی در حمل و نقل هوایی ایران ایجاد کند.
